سبل السلام

و اِذ قُلتُم یاموسَی لَن نَّصبِرَعَلَی طَعامٍ واحِدٍ فَادعُ لَنا رَبَّکَ یُخرِج لَنا مِمّا تُنبِتُ الاَرضُ مِن بَقلِها و قِثَّـآئِها و فُومِها و عَدَسِها و بَصَلِها... (بقره ۶۱)

خیار*

به علت وجود انواع هورمون های گیاهی و ویتامین های مختلف و نمک های کانی،خوردن خیار باعث دفع یبوست و تخلیه ی کامل روده و معده به علت وجود سلولز و فیبرهای گیاهی میشود،خیار چون هورمون های متنوع گیاهی دارد باعث دفع صفرای اضافی از خون میشود و برای دفع مرض یرقان خوردن آب خیار به مدت 5 روز هر روز یک لیوان ضروری است.اگر خیار را با برگ تمشک جوشانده(هر کدام 200 گرم)و صاف کرده و با هم وزن آن آب هندوانه مخلوط کرده و در یخچال گذاشته و هر روز یک لیوان از آن را بنوشیم برای دفع امراض عصبی و یرقان و خونریزی معده بسیار موثر است.

سیر*

سیر به علت داشتن روغن های گوگرد دار و گازهای فرّار،ضدعفونی کننده محیط داخلی و دارای ویتامین های B4,C,A,PP  می باشد،تحفه ی حکیم مومن سیر را پایین آورنده ی فشار خون و ضدعفونی کننده معده و روده می داند.کتاب تقویم الابدان کوبیده ی سیر را با نمک و سیاهدانه و سرکه برای دفع زگیل و بواسیر موثر میداند.اگر سیر را با گـُل پنیرک و آویشن بجوشانیم برای رفع رماتیسم و کمر درد و نقرس بسیار مفید است.

عدس*

صاحب تقویم الابدان برای عدس خواص دارویی زیادی قائل شده:1-عدس را اگر پخته و با روغن حیوانی مصرف نماییم خون را زیاد می کند.2-عدس را اگر پخته و با زنجبیل مصرف کنیم(۲۰ گرم زنجبیل را کوبیده و در آن میریزیم)برای دفع بیماری وسواس مجرب و آزموده است.3-خوردن آش عدس با زعفران و سیاه دانه (هر کدام به اندازه معین)۵۰ گرم سیاهدانه با یک قاشق چای خوری زعفران،موجب تقویت اعصاب و دفع انواع کرم های ریز میشود .اگر عدس را با هسته ی زرد آلو کوبیده و با روغن زیتون مخلوط کرده و بر سر ببندیم باعث دفع شوره و ریزش مو میشود.

پیاز*

پیاز را اگر با روغن حیوانی مخلوط کرده و مصرف نماییم برای تقویت بینایی موثر است.صاحب تحفه ی حکیم میفرماید پیازی حاوی ویتامین هایE,D,C,K و مواد گوگردی از جمله روغن های گوگرد دار و گازهای فرّار استکه سبب ریزش اشک از چشم میشود .اگر پیاز را کوبیده و با سیاه دانه مخلوط کرده و بکوبیم و بر زگیل 5 شب بمالیم باعث دفع آن میشود و اگر پیاز را با سماق جوشانده (هر کدام 100 گرم)و هر روز یک استکان مصرف کنیم برای شب ادراری بچه ها موثر است.

*منبع:کتاب فرهنگ گیاهان دارویی.امیر امینی