سبل السلام

از حضرت باقرالعلوم علیه السلام مروى است که بجهت تسکین درد سر، سر را مسح کند و هفت مرتبه بگوید:

اَعُوذُ بِاللَّهِ الَّذى سَکَنَ لَهُ ما فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ ما فِى السَّمواتِ وَالاَرْضِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ

پناه برم به خدایى که آرام شود برایش آنچه در خشکى و دریا است و آنچه در آسمانها و زمین است و او شنوا و دانا است

و این دعا از براى درد گوش نیز از حضرت صادق علیه السلام هفت مرتبه نقل شده .

و نیز از آن حضرت وارد شده که پنیر بسیار کُهنه را قدرى بگیر و نرم بکوب و با شیر ممزوج کن و بر روى آتش گرم و نرم کن و چند قطره در گوش که درد مى کند بریز
ایضاً براى درد سر بخواند بر قدح آبى :

اَوَلَمْ یَرَ الَّذینَ کَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالاَرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْمآءِ کُلَّ شَیْئٍ حَی اَفَلا یُؤْمِنُونَ

آیا ندانند کسانى که کافر شدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند پس از هم بازشان کردیم و آفریدیم از آب هر چیز زنده اى را آیا ایمان نمى آورند

پس بیاشامد آن را و روایت شده که هرگاه کسالت یا صُداع عارض حضرت رسول صلى الله علیه و آله مى گشت دستها را مى گشود و فاتحه و معوذتین مى خواند و بصورت مى کشید پس برطرف مى شد از آن حضرت درد

و نیز از براى رفع صُداع دست بکشد بر سَرِ او و بگوید:

اِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمواتِ وَ الاَرْضَ اَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا اِنْ اَمْسَکَهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّهُ کانَ حَلیماً غَفُوراً

براستى خدا نگهدارد آسمانها و زمین را از اینکه بیفتند و اگر بیفتند نگاهشان ندارد هیچکس جز او که براستى او بردبار و آمرزنده است

و از ربیع الا برار نقل است که ماءمون را در طرطوس صداعى عارض شد و به هیچ وجه علاج آن نشد قیصر روم کلاهى براى او فرستاد و نوشت براى او شنیدم خبر صُداع تو را این کلاه را فرستادم که بر سر گذارى تا درد ساکن شود ماءمون ترسید که در آن زهرى تعبیه کرده باشد امر کرد که بر سر حاملش نهادند دید ضررى به او نرسانید پس امر کرد بر سر کسى دیگر که صداع داشت نهادند دردش ‍ ساکن شد آن وقت ماءمون آن کلاه را بر سر خود گذاشت دردش ساکن گشت تعجّب نمود او را شکافت دید که در آن نوشته است :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

بنام خداى بخشاینده

الرَّحیمِ کَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلَّهِ فى عِرْقٍ ساکِنٍ حَّم عَّسَّقَّ لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَلا یُنْزِفُونَ مِنْ کَلامِ الرَّحْمنِ خَمَدَتِ النیّرانُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ وَ جالَ نَفْعُ الدَّوآءِ فیکَ کَما یَجُولُ مآءُ الرَّبیعِ فِى الْغُصْنِ

منبع:مفاتیح الجنان.مرحوم حاج شیخ عباس قمی.ص 1083